بازگشت
فقر و بیکاری باز هم از مردم ما قربانی گرفت
فیروز کوه فیروز کوه

اخیرا همه اطلاع یافتند که تعدادی از هموطنان عزیز ما از کویت پاکستان به کشور ایران توسط کانتیر انتقال می گردیدند که در نتیجه 47 تن انها به هلاکت رسیده و 57 تن انها به بیهوشی رفته اند . شنیدن این خبر برای هر یک عزیزان و وابستگان انها درین جمله بکام این فاجعه فرو رفته اند خیلی نگران کننده و تاسف اورد می باشد .

بروز این فاجعه می رساند که با گذشت بیش از هفت سال از حاکمیت جدید سیاسی در کشور با در نظر داشت حمایت های اقتصادی جامعه جهانی و تعهد شده در کنفرانس های توکیو ،برلین ، لندن و پاریس وضع اقتصادی و اجتماعی  جامعه ما بهبود نیافته و تغیرات قابل ملاحظه ای در زندگی اکثریت مردم بوجود نیامده است . ان هائیکه قربانی این فاجعه شده اند . به نسبت فقرو بیکاری گسترده و دیرپای که با گذشت هر روز در کشور افزایش می یابد خواستند تا برای پیدا کردن کار و نان برای خود و خانواده های خود دشواری های بزرگی را متحمل شده و تن به قبول تمام مشکلات بدهند .

هنوز فریاد خانواده های مهاجر کمپ قرغه شهر کابل و سایر نقاط کشور عزیزان خود را در اثر سرمای زمستان سال  1387و نبود مواد غذایی درگذشته از دست و یا بفروش گذاشته شده بودند در گوشها طنین انداز بوده که فقر و بیکاری قربانیان دیگری را از مردم ما گرفت و شماری از هموطنان عزیز ما را بکام خود کشید.

ان هائیکه از ایران رد مرز می شوند و بکشور باز می گردند یا از پاکستان بکشور می ایند و دیگران حالت هر یک انها برای انسان درد و اندوه بزرگ را بوجود می اورد و انسان را این اندیشه فرا می گیرد که اگر در کشور ما کار باشد و اگر در کشور ما زمینه های اشتغال بوجود بیاید .اگر تاسیسات اقتصادی  تخریب شده دوباره احیا  و باز سازی گردد و اگر تصدی های دولتی بطور عجولانه و غیر مسولانه بطور لیلام در اختیار سکتور خصوصی گذاشته نمی شد . و در کشور ما زیر ساخت های اقتصادی از کمک های جامعه جهانی ایجاد می گردید و اگر به سکتور زراعت بنابر زراعتی بودن کشور ما توجه جدی مبذول می گردید و اگر در کنار سکتور خصوصی و دنبال کردن پالیسی اقتصاد بازار به اقتصاد دولتی مختلط و کوپراتیفی توجه می گردید .وضع اقتصادی جامعه ما بمراتب بهتر از امروز می بود . و شاید در ان صورت پاکستانی ها و ایرانی ها جهت کار کردن به افغانستان با گذشت هر روز اقتصاد نا توانی خود را متبارز تر می سازد .

هر دولت در مقابل مردم خود مسولیت دارد تا از کار ،تعلیم ،نان و سر پناه انها پاسخگو باشد . و هر دولت مکلف است تا در مقابل بیکاری و فقر در جامعه جدا مبارزه نماید و از حیات  اقتصادی و اجتماعی مردم باید حمایت نماید .

اگر احساس چنین مسولیتی در برابر جامعه و اگر چنین حمایتی از مردم موجود باشد بیشترین مردم زیر خط فقر قرار نمی گیرند .

امروز بهترین ازادی را در رهای مردم از فقر و بیکاری به تعریف گرفته اند . دولت که ازادی مردمش را ادعا دارد . ایا در واقعیت مردم ان کشور از فقرو بیکاری نجات یافته اند یا خیر؟

دولت که سراپای کشورش را فقر و بیکاری هر روز تهدید می کند . دولت که نتوانسته در زندگی مردم خود تغیرات بنیادی اقتصادی را بوجود بیاورد .چگونه می تواند ادعای خدمتگذاری صادقانه را بمردم و جامعه خود نماید ؟

امروز اکثریت مردم افغانستان زیر خط فقر قرار دارند و از بیکاری و نا توانی های اقتصادی رنج می برند .

ایا دولت افغانستان با در نظر داشت حمایت جامعه جهانی ،فرصت های لازم و مساعد را برای پیشرفت و ترقی کشور از دست نداده است؟ به یقین که نتوانسته تا ازین امکانات به نفع ترقی و پیشرفت افغانستان بطور لازم بهره مند گردند .

امروز در کنار فقر و بیکاری ،فساد اداری ، مواد مخدر ، و نا امنی ، زندگی مردم ما را تهدید می کند . و این چالش ها نه تنها . در طول بیش از هفت سال ادامه یافته و هر روز در کشور ما مردم قربانی هر یک ازین چالش ها می گردند

بگفته جواهرلعل نهرو ،دموکراسی بدرد انسان گرسنه نمی خورد .باور داریم مردم را که فقر و بیکاری بگروگان بگیرد . چگونه می شود به ان ها مردم ازاد گفت و ازادی واقعی مردم در رهای از فقر و بیکاری میتواند به بحث و ارزیابی گرفته شود .

با گذشت هر روز فاصله میان ثروت و فقر و میان اکثریت فقیر و نا توان و اقلیت دارای اقتصاد و ثروت لگام گسیخته در جامعه ما بیشتر می گردد و تفاوت های طبقاتی هر روز افزایش می یابد و خط فاصل هر چه بیشتر عمیق می گردد .اکنون زمان ان فرا رسیده است تا تمام نیرو های ملی و دموکراتیک و ترقی خواه کشور با اتحا د و همبستگی خارایین خودکه خواست ووظیفه تاخیر ناپذیر جامعه افغانی می باشد دست بدست هم داده ودولت را بسوی تحقق تحولات بزرگ اقتصادی واجتماعی متحول نموده تا تعهدات خویش را در قبال جامعه به  انجام برسانند

خلقهای ستمدیده ورنج دیده افغانستان مانند سایر خلقهای جهان شایسته وسزاوار زندگی بهتر ورفاه همگانی ،دموکراسی و ازادی ،ترقی وعدالت اجتماعی بوده ومیباشند واین اهداف با متحول ساختن دولت بسوی این اهداف میتواند تحقق یابند وکشور ما بسوی ترقی وپیشرفت رهنمون شده وازادی واقعی مردم ما که همانا رهائی مردم از فقر وبیکاری دایمی است تحقق یابد .


April 12th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات